Moja podróż po Islandii: wycieczka trasą Laugavegur i wizyta w Hveragerdi

🕗 8 minut | 23 września 2025 | Tekst Anna Rowińska

Islandia to jedno z najpiękniejszych miejsc, jakie kiedykolwiek widziałam. Miałam okazję zwiedzać ją rowerem, pieszo i samochodem, zarówno latem, jak i zimą. Za każdym razem wracałam z zachwytem i pragnieniem powrotu. Tym razem postanowiłam powtórzyć pieszą trasę, którą pokonałam w 2016 roku, a potem spontanicznie zadecydować, co zrobić z czasem, który mi pozostanie. 

Islandia to kraj pełen niesamowitych miejsc. Oczywiście, warto zobaczyć tu główne atrakcje na tak zwanym „Złotym Kręgu” (Golden Circle), który obejmuje gejzery, wodospady i park narodowy, ale warto odwiedzić też mniej popularne miejsca. Ja podczas tygodniowej podróży pokonałam szlak Laugavegur, zwiedziłam okolice Hveragerdi i zobaczyłam kilka zakątków w Reykjaviku.

Mam nadzieję, że moje doświadczenia zainspirują Cię do odkrywania tej pięknej wyspy.

Kiedy w grudniu 2024 LOT ogłosił rozpoczęcie rejsów do Keflaviku, byłam zachwycona. Jako że firma wciąż dodaje nowe połączenia, bardzo się ucieszyłam, że dotarła również na moją ukochaną Islandię. Kupiłam bilety z wyprzedzeniem, co pozwoliło mi skorzystać z atrakcyjnej ceny na popularny sierpniowy tydzień.

Ponieważ podróżowałam w kilka osób, nie byłam pewna, ile bagażu rejestrowanego warto zabrać. Decyzję podjęłam dopiero na 5 godzin przed lotem. Ale nic straconego – w aplikacji LOT-u, podczas odprawy, wygodnie dokupiłam bagaż dodatkowy, który kosztował mnie tylko 130 zł w jedną stronę.

Tu warto wspomnieć, że ceny mogą się różnić w zależności od terminu, w którym lecisz, ale podróżując LOT-em, bagaż podręczny do 8 kg jest zawsze w cenie. Dodatkowo, przysługuje Ci też przedmiot osobisty. Ja skorzystałam z obydwu, dzięki czemu część ciepłych ubrań mogłam umieścić w plecaku na górnej półce na pokładzie, a pod poprzedzającym fotelem miałam małą torebkę z rzeczami potrzebnymi mi podczas lotu. 

Ponieważ mój wyjazd na Islandię opierał się na backpackingu, musiałam się do niego dobrze przygotować. To, o co na pewno nie musiałam się martwić to pieniądze w gotówce – w Islandii wszędzie można płacić kartą. Czy to za bilet autobusowy, czy kolczyki na straganie – nie było konieczności płacenia gotówką w lokalnej walucie.

Na czas podróży zabierz ciepłe rzeczy oraz wodoodporne ubranie. Pogoda na Islandii zimą potrafi być kapryśna, zwłaszcza w górach. Latem temperatury sięgają tu kilkunastu stopni, ale warto pamiętać, że temperatura odczuwalna może być niższa z powodu warunków atmosferycznych, takich jak deszcz czy wiatr.

Koniecznie zabierz ze sobą kostium kąpielowy — w Islandii są tysiące gorących źródeł,  których można się kąpać. Jeśli zdecydujesz się na opisany tu trekking szlakiem Laugavegur – weź także obuwie, w którym można chodzić po kamienistym dnie rwących rzek.

W ramach przygotowań do wyjazdu zarezerwowałam online pierwszy nocleg w Reykjaviku i przejazd ze stolicy do Landmannalaugar. Jeśli jesteś członkiem programu Miles & More, rezerwując nocleg, warto skorzystać z linku do Booking.com na stronie LOT-u. Dzięki temu zyskasz 1 milę, za każe wydane 5 zł!

Lot z Warszawy do Reykjavíku jest realizowany na międzynarodowe lotnisko w Keflevíku, 50 km od centrum stolicy. Ponieważ lot odbywa się późno wieczorem, załoga pokładowa stara się sprawnie obsłużyć pasażerów, by zapewnić im możliwie najdłuższy czas na wypoczynek.

W trakcie przelotu skorzystałam z poczęstunku, który jest zagwarantowany dla każdego pasażera. Zjadłam świeżą bułeczkę z Putki (wybrałam słodkie, malinowe nadzienie – pycha!), napiłam się białego wina i spróbowałam nowego, autorskiego wafelka LOT-u, który bardzo polecam. 

Po wylądowaniu w Keflevíku dojechałam do Reykjaviku autobusem Flybus, który odjeżdża 40 minut po przylocie każdego samolotu, nawet o późnej porze.

Z Reykjavíku autobusem dotarliśmy do Landmannalaugar, gdzie rozpoczyna się szlak Laugavegur. Już sama podróż była ekscytująca, a autobus był przystosowany do pokonywania rzek i jazdy w trudnym terenie. 

Laugavegur to jeden z najbardziej spektakularnych szlaków trekkingowych w Islandii. Ma długość około 55 kilometrów i prowadzi przez różnorodne krajobrazy, w tym wulkaniczne pola lawowe, geotermalne źródła, lodowce, góry i doliny.

Szlak zaczyna się w Landmannalaugar, a kończy w Thorsmörk, oferując niesamowite widoki na islandzką przyrodę. Można też pójść w przeciwną stronę, kierując się z południa na północ. My zdecydowaliśmy się iść z północy na południe – to kierunek, w którym co roku odbywa się ultramaraton Laugavegur.

Laugavegur jest otwarty od połowy czerwca do połowy września. Warto przygotować się do niego kondycyjnie, ponieważ ma wymagające odcinki, szczególnie jeśli idzie się z plecakiem w kapryśnej islandzkiej pogodzie.

Na trasie bez problemu można znaleźć nocleg: są tu schroniska i pola namiotowe. My zdecydowaliśmy się nocować pod namiotem na kempingach, dzięki czemu byliśmy elastyczni i nie trzeba wtedy nic rezerwować. Jest to także znacznie tańsza opcja!

Do Landmannalaugar dotarliśmy około południa i dzień spędziliśmy na zwiedzaniu — do wyboru jest szereg krótkich szlaków. Mieliśmy piękną pogodę, więc cieszyliśmy się słonecznym dniem w otoczeniu Gór Tęczowych – są one pochodzenia wulkanicznego i charakteryzują się niesamowitym spektrum kolorów! Czerwienie, zielenie, żółcie, błękity… wszystko to ułożone w malownicze pasma, wznoszące się nad polami zastygłej lawy, pokrytymi mchem. Na koniec dnia zrelaksowaliśmy się w gorącej rzece.

W Landmannalaugar znajduje się camping z zapleczem sanitarnym i niewielki sklepik. Dotrzeć tam można jedynie samochodami z napędem na 4 koła lub specjalnie przygotowanym autobusem. To dobre miejsce na spędzenie jednego dnia, nawet jeśli nie planujesz przejścia całym szlakiem. Transport często przywozi tu turystów rano i wieczorem odwozi do Reykjaviku.

Pierwsze odcinki prowadziły przez góry. Postanowiliśmy pójść aż do Hvanngil, ponieważ prognozowano załamanie pogody i chcieliśmy znaleźć się niżej, gdy przyjdzie obniżenie temperatury, wiatr i deszcz. Z tego powodu ten etap zajął 27 km.

Cała trasa była niezwykle malownicza – po drodze mijaliśmy szczyty gór tęczowych i przechodziliśmy przez geotermalne pola, które zachwycają kolorami i buchającą spod ziemi parą (i zapachem siarki, który przypomina zapach jajka).

W końcu rozpostarł się przed nami piękny widok na zieloną krainę, z odległym widokiem skrzącego się w słońcu jeziora. Po zejściu z wysoka musieliśmy pierwszy raz pokonać rwące rzeczki – do tego przydały nam się plastikowe buty do przechodzenia przez wodę. Woda była bardzo zimna! Do Hvanngil dotarliśmy już w deszczu, zmęczeni, ale szczęśliwi.

Kolejny dzień był znacznie łatwiejszy – 11 km po terenie, który praktycznie prowadził nas przez same czarne pustynie, otoczone pagórkami porośniętymi jasnozielonym mchem. Mimo lekkiej mżawki i kolejnej przeprawy przez rzekę trekking był spokojny i przyjemny.

Do Emstrur-Botnar warto przybyć trochę wcześniej i wybrać się na spacer po okolicy campingu. Jest tam majestatyczny kanion Markarfljótsgljúfur, który zapada głęboko w ziemię, osiągając około 200 m. Widok robi ogromne wrażenie.

Ostatniego dnia wycieczki mieliśmy do pokonania 16 km, głównie w dół, więc marsz był przyjemny. Deszczowa pogoda poprzedniego dnia ustąpiła miejsca słońcu. Przekroczyliśmy most nad wąwozem z rwącą rzeką, płynącą wprost spod lodowca widocznego na horyzoncie. Krajobraz powoli stawał się coraz bardziej zielony, a wśród drzew pojawiały się grupki owiec.

Szliśmy wzdłuż kamiennych murów, uskoków i innych formacji skalnych, obserwując lodowce w oddali. Przeprawa przez szerokie, choć płytkie, koryto rzeki wprowadziła nas w pełną roślinność – drzewa, krzewy, kwiaty – zupełnie inną część Islandii, pełną życia.

To jest naprawdę niezwykłe w Laugavegur – na jednej trasie pejzaż zmienia się diametralnie. Od pól lawy, kolorowych gór, pól geotermalnych i lodowców, po zielone doliny pełne drzew. Odczucia są wyjątkowe i zostają w pamięci na długo.

W Thorsmörk polecam wybrać się na krótki spacer na pobliski szczyt. W okolicy znajdują się też 3 kempingi – Basar, Langidalur i Volcano Huts. My spaliśmy w Langidalur, ponieważ jest to miejsce, z którego korzystałam kilka lat temu oraz oficjalny koniec szlaku Laugavegur. Warto jednak zwrócić uwagę na pozostałe – w Volcano Huts jest restauracja, a Basar jest wygodny dla osób, które chcą kontynuować trekking do Skogar.

Zakończyliśmy naszą wędrówkę w Thorsmörk i następnego dnia ruszyliśmy autobusem do Hveragerdi. Wiele lat temu, kiedy pokonywałam Laugavegur po raz pierwszy, przeszłam jeszcze jeden dzień idąc szlak Fimmvorduhals, czyli odcinek z Thorsmörk do Skogar. Pamiętam, że był piękny, ale dość wymagający. Wrócimy po niego następnym razem!

Gdybym miała więcej czasu, wybrałabym również:

• trzydniowy szlak Hellismannaleid, który poprzedza Laugavegur, od Rjupnavellir do Landmannalaugar,
• dodatkowy dzień w Thorsmörk lub innych punktach, aby móc w pełni cieszyć się krótszymi trasami w okolicy.

Jeśli masz czas, kondycję i chęć na dłuższą wędrówkę sprawdź też taki plan wycieczki!

Po wędrówce wsiedliśmy w autobus z Thorsmörk do Hveragerdi – niewielkiego miasteczka położonego 45 km od Reykjaviku. Zobaczyliśmy tam park geotermalny, gejzer i aktywne źródła. Spróbowaliśmy też chleba wulkanicznego (był pyszny!), wypiekanego tradycyjną islandzką metodą, która polega na umieszczeniu ciasta w szczelnie zamkniętym garnku, a następnie zakopaniu go w ziemi nieopodal geotermalnych źródeł na około 24 godziny. 

Następnie zajrzeliśmy do szklarni zasilanej geotermalną energią z pomidorami i drzewkami oliwnymi. Można tam było również ugotować jajko w geotermalnym źródle. Wejście kosztowało 500 koron islandzkich (isk), czyli około 15 złotych.

Na koniec zostawiliśmy sobie relaks w gorącej rzece. To miejsce znałam z poprzednich wypraw i bardzo je lubię. Do rzeki prowadzi szlak Reykjadalur, który ma trochę ponad 3 km. Po drodze mija się piękne widoki – źródła i wulkaniczne wzgórza. Kąpiel jest bezpłatna, a woda niesamowicie gorąca! W Hveragerdi są również restauracje i sklepy, gdzie można odpocząć i zaopatrzyć się w pamiątki.

Sobotę przed wylotem spędziliśmy w Reykjavíku, do którego dotarliśmy z Hveragerdi autobusem numer 52. Bilet kupiliśmy szybko u kierowcy (kartą, zbliżeniowo!). Bagaże zostawiliśmy w przechowalni przy BSI Bus Stop, skąd odjeżdża Flybus na lotnisko i ruszyliśmy piechotą do centrum.

Stolica Islandii obfituje w wiele ciekawych miejsc a o najważniejszych atrakcjach Reykjaviku przeczytasz w osobnym artykule. Podczas tej wycieczki byłam w trzech miejscach, które mogę z całego serca polecić, szczególnie jeśli planujesz zakupy na Islandii.

• Perfumeria Fishersund – niesamowicie klimatyczne miejsce z cudownymi zapachami. To nie tylko sklep – to przeżycie. Zapachy są autorsko przygotowane przez prowadzącą to miejsce rodzinę i składają się głównie ze składników, które można znaleźć na Islandii. Dzięki temu perfumy, olejki, zapachowe świece – wszystko dostępne w Fishersund przywodzi na myśl miejsca na tej niezwykłej wyspie.
• Restauracja Sægreifinn – w porcie znajduje się sporo klimatycznych knajpek. Tę mogę polecić z czystym sercem, szczególnie fanom owoców morza. Zjadłam tam ich specjalność – zupę z homara. Niebo w gębie, zdecydowanie warto tu zajrzeć.
• Handknitting Association of Iceland – jest wiele miejsc, gdzie można się zaopatrzyć w produkty z islandzkiej wełny, ale to jest jednym z moich ulubionych. Szeroki wybór i świetna jakość wełny sprawiają, że jest to sklep, który warto odwiedzić, jeśli rozważasz zakup autentycznego islandzkiego wyrobu – swetra, czapki, rękawiczek.

Podróż powrotna upłynęła szybko i przyjemnie. Na lotnisku jest pełno butików i restauracji, więc jest to dobre miejsce, jeśli chcesz spędzić miło czas przed lotem czy zaopatrzyć się w jakieś last minute prezenty i pamiątki. Lot wystartował punktualnie i ponieważ było późno, to zaraz po poczęstunku zdrzemnęłam się i obudziłam już w Warszawie, po 4 godzinach.

• Hot dogi – na Islandii nie ma McDonalda ani wielu innych fast foodów, za to jedną z najpopularniejszych przekąsek „na szybko” są hot dogi, po islandzku – pylsur. 
• Polacy na Islandii – Polacy stanowią 6% całej populacji Islandii (ponad 23 tysiące osób). Przez to w sklepach zauważymy polskie produkty i wiele polskich napisów i komunikatów w przestrzeni publicznej.
• Dwie godziny różnicy czasu – na Islandii jest 2 godziny wcześniej niż w Polsce!
• Długie dnie – podczas naszej wycieczki ani razu nie użyłam czołówki. W lecie ciemna noc na Islandii praktycznie nie występuje.