Top 7 miejscowości uzdrowiskowych w Polsce

3 minuty | 19 maja 2025 | Tekst Michał Głombiowski

Rozsiane nad morzem, w lasach i górach polskie uzdrowiska słyną z wyjątkowego i mikroklimatu i bogactw naturalnych. I oferują mnóstwo atrakcji, które zainteresują nie tylko kuracjuszy. 

Cofający się ok. 12 tys. lat temu lądolód skandynawski pozostawił w okolicach dzisiejszego Kołobrzegu prawdziwy skarb – pokłady torfu zwanego borowiną. Na dobre zaczęto korzystać z nich pod koniec XIX w., gdy balneolog Hermann Hirschfeld uznał je za idealne do celów leczniczych. Od tego czasu do Kołobrzegu zaczęli ściągać kuracjusze.

Torf wydobywa się do dziś (2–3 tys. m³ rocznie), a po rozdrobnieniu i podgrzaniu do 42 st. C trafia do sanatoriów, gdzie używany jest w zabiegach leczących schorzenia stawów i poprawiających stan skóry.

Jako uzdrowisko Kołobrzeg ma jednak jeszcze jeden atut – położenie nad samym Bałtykiem. W przerwach pomiędzy sesjami można się wylegiwać na plaży lub wybierać się na nadmorskie spacery i wdychać pełną jodu bryzę. 

Dolnośląskie uzdrowisko – oprócz licznych zabiegów na schorzenia układu krwionośnego i trawiennego – oferuje rzecz bezcenną: absolutny spokój. Położona w otoczeniu Gór Kłodzkich i Bystrzyckich niewielka miejscowość pozwala się odciąć od zgiełku całego świata.

Sanatoryjna działalność oparta jest na wodach mineralnych, wiele osób przyjeżdża tu jednak też dla górskich tras spacerowych i rowerowych, ale też dla oferty kulturalnej – między innymi na spektakle Teatru Zdrojowego. 

W centrum Szczawnicy – na placu Dietla – łatwo się poczuć jak w Szwajcarii. Drewniane budynki uzdrowiskowe powstały w XIX w. i nawiązują do alpejskiego stylu. Historia sanatorium ma dobre dwieście lat, a zanurzając się w leczniczych wodach, idzie się w ślady takich gości Szczawnicy jak Henryk Sienkiewicz, Bolesław Prus czy Jan Matejko.

Tuż obok rozciąga się Pieniński Park Narodowy, ze słynnym przełomem Dunajca, który można podziwiać z pokładu tratwy. Wiosną i jesienią przez miejscowość przebiega natomiast trasa redyku, który co roku przyciąga tysiące osób.

Chwali się statusem najbardziej słonecznego polskiego uzdrowiska i ma na to dowody – wg danych meteorologicznych słońce świeci tu średnio 1600 godzin w roku. I pewnie tylko to wystarczyłoby do podreparowania kondycji, Busko-Zdrój ma jednak jeszcze lecznicze wody siarkowe (świetne na stany zapalne), solanki i pokłady borowiny. Goście chętnie korzystają też z nowoczesnej tężni, uformowanej w okręg o średnicy blisko 70 m, oraz z pobliskich Góry Świętokrzyskich. 

To miasto ma kilkanaście sanatoriów, sporo osób przyjeżdża tu jednak, by skorzystać z bezpłatnych tężni solankowych. Trzy obiekty, ustawione w kształt podkowy, są największą w Europie konstrukcją drewnianą do odparowywania wody z solanki. Najbliższe okolice budowli są wprost skąpane w bogatym w jod wodnym aerozolu – wystarczy głęboko pooddychać, by ukoić układ nerwowy i wzmocnić odporność. A przy okazji może też poznać kuracjuszy korzystających z naturalnego inhalatorium. 

To jedno z najstarszych uzdrowisk w Polsce, sięgające historią 1578. Sławę Iwonicz-Zdrój zawdzięcza nie tylko leczniczym wodom, ale też mikroklimatowi. Pomiędzy leczniczymi zabiegami warto się wybrać na zwiedzanie zabytkowego drewnianego kościoła z 1895 lub urządzić całodzienną wycieczkę na górę Cergową leżącą na Głównym Szlaku Beskidzkim. 

Wystarczy kilka głębszych oddechów, by wypełnić płuca balsamicznym zapachem igliwia. Świeradów-Zdrój otoczony jest rozległymi lasami, a wiatry, szczególnie te południowo-zachodnie, sprawiają, że lecznicy aromat świerków wypełnia całe miasto. Olejki eteryczne nie są jednak jedynym atutem tego uzdrowiska: nieopodal znajdują się pokłady leczniczej borowiny oraz źródła wysoko zmineralizowanej wody, w tym niezwykle korzystnej dla organizmu wody radonowej. Niedziwne więc, że chętnych na kąpiele, okłady, inhalacje i inne zabiegi nie brakuje.

Oprócz sanatorium kusi też bliskość Gór Izerskich oraz niemieckiej i czeskiej granicy – Świeradów można potraktować jako dobrą bazę wypadową i zorganizować kilka wycieczek po szczytach lub do sąsiednich krajów. Albo wybrać się na szlak Śladem Izerskich Tajemnic i zobaczyć punkt antygrawitacyjny, w którym obiekty (nawet auta) samoczynnie wtaczają się pod górę. Do dziś nie wiadomo, czy to jakaś anomalia grawitacyjna, czy jedynie sugestywne złudzenie optyczne.